Merhaba,

On beşinci yılımızı doldurduğumuz 90. sayımızla karşınızdayız. Kısa bir zaman dilimi değil on beş yıl. Her şeyi hızla eskiten bir dünya düzeni içinde yaşıyoruz ama edebiyat değerlerinin önde gelen özelliği eskimemesi. Daha ilk sayımızda "edebiyatın temel değerlerine duyduğumuz bağlılık”a vurgu yapmıştık. Gılgamış’tan bu yana ölümsüz edebiyat hep insanı temel aldı, insanı anlamaya, anlatmaya çalıştı. İnsan hem çok yalın hem de çok

anlaşılmaz bir varlık. "Karayılan” olmazdan önce umurunda değildi Karayılan’ın kıyamete dek düşmana verseler Antep’i. Çünkü onu düşünmeğe alıştırmadılar. İnsan üstüne düşünmek edebiyatın ana uğraşı. Bin bir dolambaçlı kişiliklerden, hayatlardan hepimize seslenen sözcükleri, cümleleri çıkarabilmek...

Kimi zaman eski sayılara dönüp baktığımda gördüğüm varsıllıkla mutlu oluyorum. Hep okurunu zenginleştirecek, edebiyat değerlerini hatırlatan nitelikli ürünlerle buluşmuşuz. İlk yıllar elli derginin olduğu bir paketi elime alır, Taksim’den Galatasaray’a rahatça yürürdüm, sonra bu işi küçük bir el arabasıyla yapmaya başladım. Artık el arabasını çekmek de ağır geliyor. Bu süreçte kişilikleriyle de simge edebiyatçılar olan yazarlarımız Tahsin Yücel, Emin Özdemir, Gülten Akın, İlhan Berk, Server Tanilli, Refik Durbaş, Mücap Ofluoğlu, Ziya Şav, Adalet Ağaoğlu, Nezihe Meriç, Celal Özcan, Erik Stinus, Mahmud Derviş, John Berger, Kemal Özer, Vecihi Timuroğlu, Ali Püsküllüoğlu, Gürhan Tümer, Başaran, Sait Maden, Ahmet Necdet, Vakur Kayador, Memed Arif B., Aydın Boysan, Leyla Erbil, Orhan

Suda, Celil Oker, Ruşen Hakkı, Metin Demirtaş, Şemsa Yeğin, Yurdanur Salman, A. Umur İlter, Ahmet Erhan, Adnan Azar, Salih Ecer, küçük İskender ve Demir Özlü aramızdan ayrıldı. Anıları ve yapıtlarıyla bizimle olmayı

sürdürüyorlar.

Son yıllarda dergiyle ilişkisini, yalnızca ürünlerinin yayımlanma alanı olarak gören yazarların çoğalmasından mutsuzluk duyuyorum. Edebiyat yalnızca kendimizi düşündüğümüz bir alanla sınırlı kalabilir mi? Bir dergiyi

dergi yapan temel özellik, yazarlarının da ortak bir tutumun parçası olması değil midir...

Bu sayımızda Nâzım Hikmet’in Azerbaycan günlerine ilişkin, Hasan Özkılıç’ın bir belgesel çalışması sırasında ulaştığı yeni bilgi ve belgeleri yayımlıyoruz.

Rilke’nin Fransızca yazdığı "gül” temalı şiirler Eray Canberk’in Türkçesiyle sayfalarımızda.

Bir başka ilginç şiir de Paul Celan’ın, Ingeborg Bachman’a armağan ettiği Corona (Taç) başlıklı şiir ve öyküsü. Arif Çağlar’a teşekkür ederiz.

Oğuz Demiralp, Hitler üstüne yazılmış romanlar arasında özel bir yeri olan George Steiner’in A. H.’nin San Cristobal’a Götürülmesi’ni inceledi.

Alev Bulut, dünyaya yayılan Virginia Woolf topluluklarının salgın günlerindeki etkinliklerini anlatıyor.

Tahir Abacı, "Türkçe Edebiyat” tartışmalarına, edebiyatın geniş ve zengin dünyasından bakarak kısır bir tartışmanın üstüne çıkabilen aydın tutumuyla yaklaşıyor.

Yaşamöyküsünü anlattığı kitaplarıyla ülkemizde de sevilen Maya Angelou’nun yazarlığına ilişkin kapsamlı bir söyleşiyi de sayfalarımızda.

Şiirimizin tükenmez hazinelerinden Behçet Necatigil’deki gelenek ve modern unsurları üç şiiri çevresinde Cengiz Şenol inceliyor.

Salih Ecer, dostlarına sık sık mektuplar gönderirdi, hem de tek kopya. O sırada ne düşünüyorsa yazardı. Bu mektuplardan birkaçını Haydar Ergülen dergimize iletti.

Hakan Savaş, son yılların büyük yankı uyandıran filmlerinden Arakçılar’ı inceledi.

Bu sayıda yapıtlarından örnekler yayımladığımız Wilhelm Sasnal 1972 doğumlu Polonyalı bir ressam. 1999’da Kraków Güzel Sanatlar Akademisi’ni bitirdi. Aynı kentte yaşıyor. Günümüzün uluslararası alanda önde gelen Polonyalı

sanatçılardan biri sayılıyor.

İyi okumalar